Zakochani psychopaci | najlepsze z najgorszych

Jakie problemy mają w związku zakochani seryjni mordercy? Nieco inne niż zwykli zakochani: jak spuścić w rurach ludzkie resztki? Jak zwabić kolejną ofiarę? Jak doprać plamy krwi?

Zakochani psychopaci to tania jak barszcz, zrealizowana na ścinkach taśmy filmowej czarna komedia, która opowiada o tym, czego wszyscy pragną: miłości. Joe, sympatyczny barman w kryzysie egzystencjalnym i Kate, seksowna manikiurzystka poznają się pewnego dnia i od razu wiedzą, że są dla siebie stworzeni, bo oboje nienawidzą winogron tak bardzo, że… mogą zabić. I to właśnie robią.

W filmie pojawia się także hydraulik morderca, burzenie czwartej ściany i sporo gagów, które z filmu Gormana Becharda uczyniły kultowy klasyk. Wiele scen nakręcił zresztą w swoim mieszkaniu, a zdjęcia powstawały w weekendy, jak w wielu produkcjach klasy B z lat 80., kiedy filmy powstawały taśmowo i w dzikim tempie trafiały na pułki wypożyczalni kaset VHS.

Film ma absurdalny urok, który pozwala przymknąć oko na kiepskie aktorstwo i niedociągnięcia realizacyjne. Krew za to leje się strumieniami, bo Joe i Kate nie tracą czasu. Zakochani psychopaci są idealnie niesmaczni. Ale ci, którym nie przeszkadza długie ujęcie na odciętą ludzką dłoń w gulaszu powinni być zadowoleni.