W dobrej wierze

Hannah i Timotheus są rodzeństwem dorastającym w konserwatywnej, bardzo religijnej i żyjącej według surowych zasad rodzinie. Od dziewcząt wymaga się posłuszeństwa i zabrania kontaktów z osobami spoza wspólnoty. Tymczasem Hannah zakochuje się w chłopaku z sąsiedztwa, który nie tylko nie podziela jej religijnych wartości, ale też namawia ją do buntu. Dziewczyna, z obawy przed gniewem rodziców, broni się przed poznaniem świata, który odkrywa przed nią Max. Timotheus z kolei uświadamia sobie, że pociągają go chłopcy i za wszelką cenę chce wyprzeć swoją seksualną tożsamość. Coraz częściej indywidualne potrzeby rodzeństwa są przyczyną rodzinnych konfliktów, a autorytarne próby ich rozwiązania prowadzą do katastrofy.

Reżyserka przez rok badała środowisko ewangelickiej wspólnoty, która jest tematem jej filmu i za swój scenariusz zdobyła Heską Nagrodę Filmową. Początkowo filmowa rodzina Hannah i Tima wydaje się być szczęśliwa, a relacje między jej członkami harmonijne i bezkonfliktowe. Surowe, narzucone przez kościół zasady moralne i fanatyczne ich przestrzeganie wydają się wszystkim odpowiadać. Dopiero konfrontacja ze światem zewnętrznym sprawia, że dzieci zaczynają dostrzegać sprzeczność pomiędzy własnymi emocjami, a oczekiwaniami rodziców. I choć Hannah naprawdę chce zachować czystość przedmałżeńską, a Timo desperacko walczy ze swoimi uczuciami, to radykalna postawa zarówno rodziców, jak i przedstawicieli wspólnoty, przynosi efekt odwrotny od zamierzonego.