Niech kanarek śpiewa

W latach 80. XX wieku Cyndi Lauper stała się ikoną biznesu muzycznego. Miała jaskrawo kolorowe, punkowe włosy, była ekscentryczna i jako pierwsza kobieta w historii podbiła listę przebojów pięcioma hitami z debiutanckiego krążka. Niemal wszyscy znali jej piosenki: „Girls Just Want to Have Fun”, „Time After Time”, „True Colors” czy „Drove All Night”. Jako pierwsza kobieta zdobyła też solo nagrodę Tony za najlepszą oryginalną muzykę do musicalu. Dziś śledzi ją w sieci 1,5 miliona osób, a ona sama staje w obronie praw osób LGBTQ+, wspiera osoby niedosłyszące i namawia do aktywizmu oraz głosowania. Film odsłania kulisy jej zawodowego i prywatnego życia. Poznajemy czasy jej dorastania na Brooklynie, a potem w dzielnicy Queens, buntowniczą młodość, kiedy sprzeciwiała się nietolerancji, a także okres jej błyskawicznej światowej kariery. Niepublikowane do tej pory materiały archiwalne, jak domowe filmy, fotografie i wywiady, przedstawiają zmieniająca się na przestrzeni lat osobowość i występy sceniczne artystki. Dowiadujemy się także więcej o jej osobistych relacjach i związkach. Alison Elwood dokumentuje także aktywizm Lauper, która koncentruje się na prawach kobiet i osób wykluczonych. W przemówieniu skierowanym do Kongresu w 2015 roku nawoływała między innymi do ochrony bezdomnej queerowej młodzieży. Nigdy nie chciała tylko śpiewać – za pomocą muzyki pragnęła zmieniać świat.